شعر خوبان

ز بس که خون دل از دیده ی پر آب چکید  

 نه آب دیده نه رنگی به چهر می آید

فسرده گشت جهان از نبودن خورشید   

  کی آفتاب مشعشع ز مهر می آید

چو تیر فتنه ببارد ز هر طرف بر ما       

 چه فرق آن که ز خود یا ز غیر می آید

چه روی داده ندانم که مدتی است دراز  

 نه زاهدی و نه رندی به دیر می آید

گمان که کار جهان جمله در هم است وخراب

نه راه چاره نه تدبیر بکر می آید

فسرد نامی دل خسته بس تحمل کرد  

              کی عاقبت شه گردون سپهر می آید

                                                                      دکتر اسکندریان (نامی)