شعر خوبان

هوالجمیل

آخرین بهانه

برای بودن من آخرین بهانه تویی

برای خواندن من آخرین ترانه تویی

قبول و رد مخالف چه ارزشی دارد

در اینکه بهر تو بودن خود بهانه تویی

غزل نه اینکه فقط جان گرفت با نامت

که بیت اول هر شعر عاشقانه تویی

تو طالبی و تو مطلوب ای رفیق عزیز

در اوج  صدق مناجات عارفانه تویی

تو لا مکانی و البته لا مکان بی تو

نموده است به دلهای سوته خانه تویی

تمام رفتنی و ماندگار ملک تویی

تو بوده ای ازلی، هست جاودانه تویی

تو خود جمیلی و کل جمال هم از تو

یگانه بوده ای و باز هم یگانه تویی

به عزتت که نامی خسته دریابی

گداست بر در و صاحب آستانه تویی

دکتر اسکندریان(نامی)

15/1/1387